Saturday, April 23, 2011 at 4/23/2011 12:05:00 PM | By: Писарко

Велигденски панаѓур

Posted by Писарко at 4/23/2011 12:05:00 PM


Добрата работа оваа година е што Велигден се погоди викенд пред 1-ви мај, и уште подобро што се погодија еден после друг. Тоа е таман време за да заборавиме дека сме на факултет, на работа, и да ги споиме празниците со летниот одмор. А како и да не заборавиме кога имаме празници за сите суптилни нешта, како празник на кокичето, празник на дрвото, дури понекогаш празник е и понеделник, како ден со кој почнува неделата.

Ако ги оставиме на страна верувањата и мислењата за религијата има нешто што се случува последниве години и мене не ми е јасно. Не знам дали е нешто или нешта, ама е очигледно и кулминира.
Велигден се претвори во панаѓур, исто како што стана сите масовни собирања. Добија облик на разуздана дива орда и не знам дали планира да се промени. Индијанците го заменија местото на луѓето за кои нештата имаат некакво значење и знаат зошто се некаде.
Конкретно за Велигден, единствената разлика со панаѓур е што не се врти “Лесковачки роштиљ” пред Соборна. Уште тоа ни остана како разлика. Вечерта пред големиот христинјански празник наликува на се само не на вечер каде што наводните верниците го прославуваат воскреснувањето. Одамна мирисот на запален темјан е заменет со мирис на пиво, вино и одамна почитувањето кон обредите кои се изведуваат се заменети со диско перфоманси. Булеварот пред црквата наликува на голем подиум со широк спектар на шанк можности. Совршена можност да се разбие градската монотонија, само на погрешно место во погрешно време. Мене не ми е ни јасно зошто имаат фетиш да маваат со јајца. Може ми е јасно ако се види можноста да се биде на малите екрани, во живо во ударно време-breaking news.
Луѓето кои веруваат а пред се ја почитуваат својата религија, се откажаа од одењето пред Соборниот храм од оправдани причини и им го препуштија панаѓурот на луѓето кои чекаат повод за да урлаат. Традицијата и обичајот кој се пренесува за начинот како се празнуваат овие денови е изгубен во неколку саати и ја руши големата слика. Помалите цркви кои не се извикани го држат сеуште тој дух и ќе биде така се додека дивата орда не се пренасочи во тој правец. Не сум верски фанатик, поборник сум за рушење на ропството од сопствените мисли но, има нешто што страшно ме иритира во нашето општество а тоа е исмејувањето на се и секого. Тоа ми е примерот со постењето, со протнувањето под маса за кое и таму се оди преку ред ако врска ти е попот. Пример за тоа ми се новогодишните пијанства за Велигден и исмејувањето на луѓето кои се молат во црква. Ако некој не разбира што е постење и зошто се пости или што значи одење во црква, подобро да остане на страна од тоа да прави нешто само поради тоа што сите го прават. Многу е едноставно веруваш или не веруваш, сакаш или не сакаш.

Никој на никого не може да му наметне да верува или да не верува во нешто. На крајот, и црквата е политилизирана инстируција која работела и работи на принцип на пари. Ако некој реши да се поклонува пред крст, икона, џамија, буда и што не, тоа  е негова лична работа. Како ќе верува и што ке прави за да го покаже своето верување и исто негова работа. Она што не разбирам е непочитувањето на изборот и наметнување на некое општо конзерва сфаќање. Ние не сме апостоли да шириме нова религија но сме нови кои шират лоша верба. Човекот мора да верува во нешто, ако нема во што тогаш ќе го измисли. Духот го држи верувањето без разлика што е тоа. Човек кој не верува во ништо едноставно внатре е промаја.

Среќни Велигденски празници им посакувам на сите христијани!

шифра-Мимоза и Џокси



0 comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)